FotoKozia Mobile

Ale się dzieje! Rzeczywiście niesamowita chwila, fascynująca:)

dobry kadr i za poprzednikami, karkołomnie wyglądająca scena

Na powyższym zdjęciu zbyt płytka głębia (f 2.8) spowodowała, że w ostrości znalazły się jedynie nieliczne fragmenty scenki, co pogorszyło jej czytelność. Exif sugeruje dość trudne warunki - po prostu było mało światła. Jest kilka sposobów, by poprawić taki stan rzeczy. Można mocno podbić ISO i domknąć przysłonę o kilka działek, co w efekcie powiększy obszar głębi ostrości - jednak niektórzy boją się szumów generowanych przez ISO rzędu 800, 1600 i więcej. Istnieje zatem drugi sposób. Należy odsunąć obiektyw dalej od fotografowanej scenki, ponownie naostrzyć i wykonać zdjęcie. Zmiana ogniskowania (nie mylić z ogniskową, bo ta jest tutaj stała i wynosi 105 mm) - również powiększy głębię ostrości, na matrycę wpadnie więcej światła i będzie można przysłonę domknąć. W efekcie powiększenie nie będzie już tak imponujące, ale znacznie wzrośnie jego czytelność. Scenki "makrowej reporterki", aby być właściwie odbierane, potrzebują stosunkowo dużej głębi ostrości, by "dramat" widoczny w kadrze był w pełni rozpoznawalny, by oko odbierało całość jednoznacznie. Troszkę inaczej ma się sprawa, gdy w grę wchodzą zbliżenia makrowe, wykonywane pod światło, gdzie oko zadowala się maleńkim fragmentem w ostrości, ale tam - w ujęciach pod światło - w tle znajduje się malarski i współpracujący z całością bokeh. Można też użyć specjalnych ringów - fachowych lamp do makro... ale z kolei jest to dość wysoki koszt. Makrofotografia to sztuka szczegółu i dobór odpowiedniej wartości  przysłony jest sprawą priorytetową. Powodzenia w malutkim światku :)

dobrze Kozia powiedziała ale sama scena warta uwagi 

Ale krwawa jatka:), bardzo ciekawe ujęcie, zawsze trzeba próbować trudnych tematów:)

Koziu, bardzo dziękuję za merytoryczny obszerny komentarz. Zgadzam się z Toba w wielu elementach. Pewnie można by zrobić to zdjęcie zgodnie ze sztuka fotografii, ale w tej konkretnej sytuacji, krótki czas był błogosławieństwem z powodu drżących rąk. Miałem dosłownie może 5-7 sekund, na zarejestrowanie zdarzenia, a adrenalina wlewała się we mnie "wiadrami". Na swój sposób jestem z tej pracy dumny, że wyszła aż tak dobrze.

Kozia to fachowo opisala i przedstawial sama scena musiala byc naprawde ciekawa.