FotoKozia Mobile

Najpierw myślałam, że to szadź, ale potem z bliska okazało się, że gałęzie - a w zasadzie całe drzewa - oblane są lodową polewą. Szadź jest śnieżno-biała i "matowa", pochłania światło... tymczasem lód (sopelki, kryształki) opalizował w promieniach słonecznych - łapał drobiny światła, by natychmiast je wypuścić i bałam się, że matryca nie wytrzyma tak potężnych wahań i kontrastów. W miarę jak słońce wędrowało wyżej, lodowa polewa topniała i skrzące się kryształy zaczęły w różnokształtnych kawałkach spadać na ziemię. Wydawały przy tym dźwięk podobny do dzwoneczków - jakby ktoś trącał kryształowy abażur. Byłam zachwycona, ponieważ niezwykle rzadko zdarza mi się obserwować tak efemeryczne zjawisko.