FotoKozia Mobile

dziewczynkę z zapałkami minąłem, w pospiechu, nie całkiem zauważyłem, biegnąc od jutra do dzisiaj, z wczoraj wyrwany, w siebie zapatrzony, próbując zdobyć niepotrzebne chwile, wmówione rzeczy, wmuszone potrzeby... a ona na rogu stała, w różowej kurteczce, zapałki sprzedając... przemoczone jak ona, przestarzały wynalazek, bo groszy kilka potrzebowała, dziś bardziej ją widzę, z dniem każdym wyraźniej, to trudne nie było przystanąć na chwilę zapałek nie kupić zainteresowanie okazać... tak bardzo mnie przerażają, w rozpędzie zatarte obrazy w pośpiechu przez ramię zerkanie, co dzisiaj by mogły a jutro dopiero te ważne rzeczy uświadomią... oby nie całkiem za późno, gdy już na pustej ławce, na środku rynku bezludnego sam jeden w ciszę się zapatrzę...